miércoles. 02.04.2025
La opinión de
Joan Ribot

Joan Ribot

Joan Ribot Margarit naceu en Sabadell en 1958. Vive en Galicia dende 1981. É Licenciado en Dereito pola Universidade Central de Barcelona e Master en Emigración e inmigración, aspectos xurídico-económicos e procesos de integración socio-laboral pola Universidade de Vigo. Forma parte do Corpo Técnico da Seguridade Social e do Corpo Superior da Administración Xeral da Comunidade Autónoma de Galicia; e colaborou en “El Correo Gallego” durante máis de vinte anos, escribindo numerosos artigos.

Lecer nocturno

Na charla que Martín, policía local, deu no Colexio M. La Estila comezou dicindo que sempre se cometen os mesmos erros e as veces as bobadas rematan en cousas graves. 

Sorpresas

Hasta hai pouco meu amigo Xermán subía e baixaba correndo ao Pedroso dúas veces á semana sen pestanexar. Agora pasea polas rúas de Santiago porque seus ósos, con razón, dixéronlle que tiña que facer as cousas con sentidiño.

Bur(r)-ocracia

Polo que parece a Unión Europea, punteira en moitas cousas, está disposta a tomar medidas para diminuír o exceso de burocracia nas empresas. 

O Principiño

 O protagonista de Saint Exupéry mostra unha visión moi interesante do mundo. Este non só é o que vemos e tocamos, o exterior; tamén é o que imaxinamos, intuímos e soñamos: o interior.

Teatro e xogo

O mundo do teatro xa non é como antes, pois moitos actores xa non respectan cousas que se fixeron dun determinado modo dende sempre.

De cans e gatos

Ao preguntarlle a Adai, que vive cun can e un gato, polas diferenzas existentes entre ámbolos os dous, comentoume que non teñen nada que ver. 

Benvido 2025!

Nos últimos días do ano e os primeiros do seguinte todo é esperanza e ilusión. A combinación do Nadal, panxoliñas e a cabalgata dos Reis magos que veñen do afastado Oriente, non deixa indiferente a ninguén.

A estrela de Belén

A estrela de Belén xa leva varias semanas movéndose polo ceo, dirección Belén. Aínda que é pequeniña, sempre que lle toca facelo énchese de orgullo, pois a súa viaxe non é nada sinxela. 

O bosque animado

No seu libro “A vida secreta das árbores”, Peter Wohlleben conta multitude de detalles sobre como son e viven as árbores. Aínda que case ninguén o sabe, as árbores comunícanse entre si e teñen emocións e recordos.

A importancia do corazón

Hoxe o ser humano corre o risco de perder o seu centro, atopándose a miúdo trastornado, dividido, case privado dun principio interior que xere unidade e harmonía no seu ser e obrar.

Son un holograma

Meu amigo Xan, polo que me conta, adica varias horas diarias a mergullarse na realidade virtual e parece máis metido nesta que na que pisamos a maioría dos mortais cando nos levantamos para ir ao curro ou facer deporte o fin de semana.

Pensamento lateral

O outro día escotei falar do pensamento lateral por primeira vez. Brais estaba sorprendido de que ninguén dos que quedamos a xantar en Santiago tiveramos escoitado falar nunca del, e fíxonos unha explicación entusiasta de en que consiste.

Grazas Breogán

Ao día seguinte de chegar a Matadepera para pasar as vacacións este mes, misteriosamente, volveu a chover; aínda que esta vez con gran forza e durante varios días seguidos. 

A voz de alguén

Nunha carta que escribiu sobre a literatura, o Papa Francisco destacou a importancia que a lectura de novelas e poemas teñen no camiño da maduración persoal.

Emprego e fluxos migratorios

O pasado día 7 o Banco de España publicou un informe sobre os inmigrantes que chegan a España e outros países da Unión Europea destacando como, sen estes fluxos migratorios, en 2022 a poboación tiña descendido en España, Alemaña, Italia e Países Baixos.

Procrastinación

Ata hai moi pouco non sabía que era a procrastinación. Cando me dixeron isto por primeira vez non sei se quedei asustado ou aliviado, pois non sabía se me estaban insultando ou desculpando.

Unha viaxe perfecta

A viaxe que fixen no Pelegrín Tres pola ría de Arousa co meu amigo Manolo hai uns días foi case perfecta. Como saímos un pouco xusto de Santiago, necesitabamos atopar un sitio para aparcar pois o barco saía ás 12,30 h. 

Mafalda segue viva

O outro día fixéronme chegar 42 frases de Mafalda, a nena arxentina que se converteu nun dos personaxes máis famosos do cómic. Rodeada sempre polos seus pais, seu irmán Guille e seus amigos (Felipe, Susanita, Libertad...) os seus comentarios ofrecen unha visión aguda e simpática do mundo.

Grazas, por favor

A palabra ola, xunto con grazas, perdón e por favor, é un dos grandes inventos da linguaxe. Un pode ser máis ou menos culto pero, cando estas faltan, ese ser culto serve de pouco.