jueves. 21.11.2024
La opinión de
Félix Caballero Wangüemert

Félix Caballero Wangüemert

Félix Caballero Wangüemert naceu en Logroño (La Rioja) en 1967. Vive en Galicia desde 1991. Doutorouse en Investigación en Comunicación cunha tese sobre o humorista gráfico Xaquín Marín. É ademais licenciado en Ciencias da Información (Xornalismo) e gradado en Ciencias da Linguaxe (con mención en Filoloxía Galega). Traballou como xornalista en “El Correo Gallego”, “Riadevigo.com” e “España Exterior”. Ten publicado artigos de investigación sobre o humor en libros colectivos e revistas especializadas. É tamén autor de dez libros –cinco en castelán e cinco en galego–, entre os que destacan “O humor en cadriños” e “O humor en cadriños II” (ambos os dous de entrevistas con humoristas gráficos galegos), “O humor galego alén da retranca”, “Xaquín Marín. Arte e compromiso no humor gráfico galego” (adaptación da súa tese de doutoramento), “Falemos de caricatura” (unha longa entrevista a Siro) e “Jesús, humorista” (un ensaio sobre o sentido do humor na figura de Xesús de Nazaret). Ademais ten no prelo o libro “A retranca. Un intento de clarificación”.

A Radio

Non cabe dúbida de que a radio foi un dos grandes fitos do século XX, e miren que houbo moitos. Durante décadas ocupou nas casas o lugar que logo tería a televisión: a familia toda reuníase arredor dela para escoitala. A aparición posterior do transistor (naceu a finais dos anos 40, pero eu coido que en España non se xeralizou ata ben entrada a década dos 60) supuxo un chanzo máis na historia deste medio, pois veu a democratizar a súa escoita e a facela posible en calquera lugar, moi especialmente nos postos de traballo.

Poder elixir

Paso por diante dunha sucursal do banco Sabadell e reparo no cartel autopublicitario que loce na súa fachada: “Poder elixir é o teu poder”. Refírese, claro, a que non todos os bancos son iguais (aínda que si moi parecidos, por certo) e nós, como clientes, podemos escoller con cal traballar.

Deus creador

Sempre pensei que o universo e a vida non podía ser obra máis ca dun Deus creador, pero non pola miña fe católica (esa levoume a crer nun Deus persoal), senón simplemente usando o meu maxín.

Reviravoltas

Recordo que a comezos dos anos 90 do século pasado lin un carteliño na desaparecida pulpería da Porto do Camiño de Santiago de Compostela que dicía: “Os domingos estamos pechados ata as sete”.

Desdicirse

Co gallo do seu recente pronunciamento sobre as supostas aparicións da Virxe María en Medjugorje e Garabandal , a Santa Sede vén de...

Xavier Navaza

Morreu Xavier Navaza, un dos pesos pesados do xornalismo galego dos últimos 50 anos e irmán de Gonzalo Navaza, catedrático de literatura e unha das persoas que máis saben de toponima en Galicia, que foi meu profesor nos meus serodios estudos de filoloxía galega na Universidade de Vigo. 

Fausto

FILIPE SARAIVA FROM LISBOA, PORTUGAL-
Morreu o Fausto. Fausto Bordalo Dias. O penúltimo representante do movemento da canción de intervención que tanta esperanza trouxo aos portugueses antes, durante e depois da Revolução dos Cravos. Digo o penúltimo porque aínda resiste o Sergio Godinho, pero o José Mário Branco já morreu, en 2019, e non digamos o Zeca, o José Afonso, a quen nolo arrebatou unha enfermidade dexenerativa en 1987, cando só tiña 57 anos, curiosamente os mesmos que vou cumprir pasadomañá.

Miguel Ángel

Houbo un tempo en que cando un falaba de Miguel Ángel non o facía do pintor, senón dun futbolista, igual que cando, vinte anos despois, un falaba de Roberto Carlos non o facía do cantante, senón doutro futbolista.

Da existencia de Deus

Falando hoxe cuns amigos, un deles salientou que xa Nietzsche demostrara que Deus non existe. A súa filla, que estaba ao seu carón, remachou a cousa engadindo que non o fixera só o filósofo alemán, senón tamén moitos outros, mesmo antes ca el.

¿Papá Noel o Santa Claus?

Llega la Navidad y muchos niños y mayores esperarán esta Nochebuena la venida de Papá Noel. ¿Por qué decimos Papá Noel en España y, sin embargo, en EEEUU dicen Santa Claus? Vayamos por partes. 

Feliz final del otoño

 Estoy acostumbrado desde hace tiempo a que, cuando le deseo a alguien “feliz Navidad”, muchos me respondan “felices fiestas”

Concha Velasco

Morreu Concha Velasco, “a artista total”, como a ten chamado a prensa estes días. E érao. Alén do seu talento, o que máis destacaba nela era a súa versatilidade. Fíxoo todo, e todo ben. Foi bailarina (como tal comezou), actriz, cantante e presentadora. Actuou en revista, teatro, cine e mais televisión. E brillou tanto na comedia como no drama.

Castelao

Hai xa algúns anos disto. Camiñaba un día pola rúa Pi i Margall de Vigo cando no escaparate dunha tenda vin unha figuriña de cerámica de Castelao cun carteliño que dicía: “Vendido”. Pareceume un paradoxo, porque se houbo unha persoa en Galicia que nunca se vendeu, esa foi o autor de Cousas.

Sentido común

Siempre he pensado que los gallegos tienen –tenemos: yo soy gallego de adopción desde hace más de 30 años– mucho sentido común. Es una de las cosas que más admiro en ellos y que creo que los coloca por encima de otros pueblos en determinadas circunstancias, como, por ejemplo, la coyuntura política que vivimos en España en los últimos años. 

A choiva

En Compostela a choiva é arte. E en Galicia toda. Ou era. Pero diso –dese “era”– falarei logo. Agora permítanme falar do da “arte”. En Compostela chove –ou chovía– tan ben que cando García Lorca escribiu os Seis poemas galegos, nun deles non puido menos que poetizar esa choiva. Falo do titulado “Madrigal á cibdá de Santiago”, que comeza: “Chove en Santiago, meu doce amor”.

Joan Bautista Humet

Préstame recuperar a memoria de Joan Bautista Humet, de cuxa prematura morte, aos 58 anos, vanse cumprir 15 o 30 de novembro. Foi, sen dúbida un dos mellores cantautores españois de sempre, á sombra –iso si– de Joan Manuel Serrat, Luis Eduardo Aute ou Víctor Manuel.

Decentes e indecentes

Leo en la prensa que son muchos los que le reclaman a Israel que, en su legítima respuesta al terrorismo de Hamás, respete el derecho humanitario internacional. Pero ¿alguna vez, en alguna guerra, algún bando lo ha respetado? A veces oigo también hablar de “crímenes de guerra”, pero ¿no es la guerra en sí un crimen, un genocidio, una sucesión terrible de crímenes contra la humanidad? Sin duda, la guerra es (...) 

Edith Stein y Simone Weil

El pasado mes de agosto se cumplieron 80 y 81 años, respectivamente, de las muertes de Simone Weil y Edith Stein, dos de las filósofas más relevantes del siglo XX, cuyos pensamientos no deben ser olvidados y cuyas biografías merece la pena comparar, porque encontramos similitudes llamativas. En este tiempo de empoderamiento de la mujer –aunque a veces la ideología de género desplace e incluso mate al verdadero feminismo– su ejemplo puede y debe inspirarnos tanto a las mujeres como a los hombres.

Abba

Lo esencial y revolucionario del cristianismo es la idea de que Dios es amor. En otras religiones también se insta a los fieles a ser buenas personas, a no hacer el mal, incluso a hacer directamente el bien –no tanto a amar, y mucho menos a los enemigos–, mas en ninguna encontramos esta idea de que Dios es amor, pero literalmente. No se trata de una metáfora. Así se explican la Santísima Trinidad y la Sagrada Familia: tres personas amándose mutuamente en los dos misterios.

Galaico-portugués

Leo nunha páxina web que o portugués procede do galaico-portugués. O galaico-portugués non existiu nunca como idioma. Quero dicir que nunca houbo unha lingua que se chamase galaico-portugués. Galaico-portugués é un termo inventado polos lingüístas portugueses a finais do século XIX, cando se descubriron as cantigas medievais e veron que os autores eran tanto da Portugal contemporánea como de Galicia, é dicir, de aquén-o-Miño como de alén-o-Miño.(...)