O arcebispo de Santiago de Compostela, Francisco José Prieto, presidiu esta mañá a celebración litúrxica da Solemnidade do Apóstolo Santiago, na que se presentou a Ofrenda Nacional ao Apóstolo Santiago. Nesta ocasión, o Real Delegado foi o presidente da Xunta de Galicia, Alfonso Rueda, en representación do pobo español, que renovou a tradicional ofrenda ao Apóstolo, dando continuidade a esta tradición, instaurada por Felipe IV en 1643.
Ao comezo da Eucaristía, o nuncio da Súa Santidade en España, monseñor Bernardito Auza, impuxo a Francisco Prieto o baldaquino arcebispal, distintivo que usan os arcebispos e que é símbolo da súa comuñón co Papa. O arcebispo de Santiago recibiu este palio bendecido polo papa Francisco o pasado 29 de xuño na eucaristía solemne que se celebrou na basílica de San Pedro.
Na súa homilía, monseñor Prieto afirmou que a contribución dos crentes, e da Igrexa no seu conxunto, á sociedade debe ser profética, nunca acomodaticia, e debe responder ás necesidades e preocupacións do presente, moitas veces vivida de forma dramática pola sociedade: "Hai unha forma profética de estar no mundo, oposta por unha banda ao espiritismo, e por outra banda ao perigo de poñer como árbitros ou xuíces o mundo de poñer en perigo o noso mundo. Unha dimensión profética levada a cabo con verdade, cunha linguaxe atractiva e unha mirada amable, aínda cun san sentido do humor e a suficiente intelixencia para saber distinguir o importante do secundario”. Neste sentido, asegurou que “temos que querer sinceramente cada casa e muller porque compartimos cidade, vida e espazo, esforzándose tanto en defender ou igual que en denunciar ou inxustamente, en castigar ou mal como en promocionar ou bo”.
Obispo Francisco Prieto asegurou que hai que ser testemuñas ao servizo dunha vida máis humanizada, entendida como don de Deus e como tarefa humana, promotores dunha cultura de vida digna do home e de cada home (sen abstraccións): “Non é en soidade e illamento, senón en hermandade onde ou na casa, cada persoa pode respirar libremente para escapar dos excesos e encher os baleiros. Os cristiáns aquí temos unha responsabilidade única non no medio desta ágora: ser testemuños da paternidade de Deus e da fraternidade de Cristo”.
O arcebispo compostelán acolleu a Ofrenda de Alfonso Rueda encomendando “á intercesión do Apóstolo Santiago a todos os pobres do mundo, especialmente os que seguen a sufrir o drama da guerra, a fama que tantos exilios forzados provocan; A todos os pobres de España, dende a nosa querida Galicia, ata as nosas familias, que sigan sendo, nestes momentos de crise e incerteza, o xesto da vida e da fe, onde todos, especialmente os nosos nenos e maiores, se sintan coidados, queridos e reconfortados”.
Na súa homilía non faltou un recordo das vítimas do accidente ferroviario de Angrois e das súas familias: "Quero lembrar ás vítimas e ás súas familias dende a esperanza de que Deus da Vida nos ve, dende o consolo que brota do corazón do Pai misericordioso".
O prelado compostelán encomendou que sexan testemuñas de Cristo os mozos que xa están inscritos e preparados para peregrinar á Xornada Mundial da Xuventude (JMJ), que se celebrará en Lisboa, do 1 ao 6 de agosto, coa presenza do Papa Francisco. Nela participará o arcebispo de Santiago xunto a outros 70 bispos españois, que tamén serán os encargados de promover as 25 clases de catecismo de fala castelanizada diarias.
O bispo Prieto pediu aos que foron elixidos nas recentes eleccións xerais que dediquen o seu mellor esforzo ás reivindicacións do ben común e ao esforzo por construír unha sociedade pacífica, fundada na verdade, na xustiza e na liberdade, onde o servizo sexa sempre o horizonte da responsabilidade política, por riba das lexítimas diferenzas políticas. O Arcebispo rematou a súa homilía con estas palabras: “por intercesión do Santo Apóstolo Santiago, pido ao Señor que bendiga os seus Maxestates e a Familia Real; Tamén á súa excelencia, señor oferente, á súa familia e aos seus colaboradores. Iso, dende Santiago de novo, renace á esperanza que nunca falla e que sempre nos apoia. Concelebraron con monseñor Prieto, o nuncio da súa santidade en España, monseñor Bernardito Auza; o cardeal arcebispo emérito de Madrid, Antonio María Rouco Varela; mons. Julián Barrio, arcebispo emérito de Santiago de Compostela; Mons Jesús Sanz Montes, Arcebispo de Oviedo; mons. José Rodríguez Carballo, arcebispo de Belcastro; o arcebispo emérito de Tánxer, Santiago Agrelo Martínez; monseñor Luis Quinteiro Fiuza, bispo de Tui-Vigo; o bispo de Lugo, monseñor Alfonso Carrasco; o xefe da Diocese de Ourense, monseñor José Leonardo Lemos Montanet; e o bispo da Diocese de Mondoñedo-Ferrol, Mons. Fernando García Cadinanos.
PRESIDENTE DA XUNTA
Intervención do presidente da Xunta de Galicia como delegado rexio na Ofrenda Nacional ao Apóstolo Santiago:
Pocos honores son equivalentes al de ejercer como Delegado de Su Majestad el Rey Felipe VI en esta Ofrenda Nacional al Apóstol Santiago. En una época en la que se concede un valor absoluto a símbolos cuyo significado es muy discutible, me enorgullece poder transmitir aquí los respetos de todo el pueblo español a nuestro Patrón.
Ao igual que o peso de calquera responsabilidade, a que supón debutar como delegado rexio nesta celebración é máis liviá cando é compartida. Esta é tamén a primeira ofrenda que preside o arcebispo Francisco José Prieto, ao que quero agradecer a súa cálida acollida nesta Catedral e desexarlle a maior das sortes no seu desempeño.
A exemplar transición que se viviu na arquidiocese de Santiago de Compostela, a máis grande de Galicia e unha das máis significadas de España, supón un exemplo para todos, dentro e fóra da Igrexa.
Estes últimos días, os españois comezamos unha nova etapa nesta senda compartida que é o noso país. Como sabe calquera bo camiñante, cando un grupo afronta unha bifurcación non debe dividirse nin quedar paralizado polas naturais incertezas ou polo medo. Sexa cal sexa a alternativa que se tome, resultará máis árida e pedregosa cando os primeiros pasos parten ou poderían partir da fractura ou da desafección.
A figura do Apóstolo Santiago exerce como recordatorio perenne da importancia de que España e Galicia sigan avanzando unidas. Un país en paz consigo mesmo supón que as saudables e lexítimas diferenzas de pensamento, de prioridades, de intereses particulares, de orixe ou de fe relixiosa non poidan impedir xamais que atopemos a maneira de collernos as mans para seguir avanzando unidos.
As institucións, nacidas da soberanía popular, que se conformarán nas vindeiras semanas, acertarán sempre que antepoñan o ben común dos cidadáns a calquera outra consideración. Nada pode estar por riba de todo o que une aos “españois de ambos os dous hemisferios”, tomando prestada a fermosa expresión da Constitución de Cádiz.
Os responsables públicos debemos ter sempre presente que, no exercicio do noso cargo, non nos representamos a nós mesmos, nin tampouco só aos nosos afíns. Somos avogados defensores da pluralidade, e iso implica moitas veces que a individualidade deba pasar a un segundo plano. Este acto de xenerosidade cara aos demais, e moi especialmente cara aos distintos, é máis poderoso que calquera outro xesto de autoafirmación.
Recuperar o valor dos símbolos nos que cabemos todos, reforzar a credibilidade dos representantes electos, protexer a quen necesita amparo e promover un progreso racional e equilibrado deben ser os obxectivos que nos unan neste novo tramo do Camiño.
A praza do Obradoiro, testemuña e protagonista á vez do desenvolvemento de Galicia e de España ao longo de tantos séculos, exerce cunha intensidade que vai a máis cada ano de praza maior de Galicia, de España e de Europa.
Cada vez son máis os distintos acentos que se entrelazan fronte a esta Catedral, nunha fermosa trama de conversas. A súa densidade evidencia que non deixou de crecer o número de persoas que emprenden a ruta cuxo final de traxecto é o sartego do Apóstolo.
El Camino de Santiago registra una afluencia al alza, que constata no solo la recuperación del turismo después del súbito parón de la pandemia, sino también, y mucho más importante, resalta ciertos principios que algunos creían ya olvidados. La introspección, la calma, la búsqueda interior, el sacrificio o el compañerismo se convierten en valores absolutos a lo largo de cada una de las etapas.
La Ruta Xacobea se convierte así en un remedio a la frivolidad, al egoísmo y a los peores usos y costumbres del mundo que nos ha tocado vivir. El Camino se confirma como un bastión de la vida tranquila, sensata y reflexiva en medio de todo este barullo del siglo XXI. Hoy más que nunca, creo que podemos decir que el estilo de vida del peregrino no es ni mucho menos un vestigio del pasado, sino un deseo hacia el futuro.
Esta red de caminos que ha ido impregnando a Galicia de Europa y también a Europa de Galicia es hoy la mejor embajadora de nuestra tierra ante el mundo entero. Los responsables públicos debemos seguir trabajando para promoverla, para protegerla y para evitar que se desvirtúe.
A lo largo de estas arterias xacobeas que recorren el continente nos llegan ecos de muchas culturas, de todas las culturas, incontables ejemplos de lealtad y fraternidad, muchos de ellos anónimos, pero muy importantes.
Pero también nos llega, y por desgracia, nos sigue llegando, el sonido metálico de esa guerra que todavía se sigue librando en el este de nuestro continente. No olvidemos nunca a los inocentes que siguen sufriendo y sigamos trabajando para que esta contienda llegue cuanto antes a su fin.
Nuestro pensamiento debe estar también siempre, pero hoy especialmente, con las víctimas del accidente ferroviario que nubló una noche del Apóstol de hace hoy diez años. Para las familias de los que ya no están entre nosotros, para los que sobrevivieron a aquel siniestro y para todos los profesionales y voluntarios que aquellos días trabajaron y velaron por las víctimas, vaya nuestro respaldo y nuestra reclamación de Justicia.
En nombre de Su Majestad el Rey Felipe VI, le pido ayuda al apóstol Santiago para que, en su doble condición de Patrón de España y de Galicia, ayude a nuestro pueblo a avanzar con prudencia, pero también sin vacilaciones, por el Camino de la Historia.
Que, bajo la tutela de la Corona, podamos construir entre todos, y sin excepciones y con independencia de los credos, una Nación abierta, una Nación próspera y una Nación acogedora, en la que cada español y cada gallego encuentre el mismo confort, la misma emoción e la misma paz que sienten los peregrinos cuando, al llegar a esta Catedral, contemplan por primera vez en muchos casos volar el Botafumeiro.
Apóstol Santiago, protege a España, protege a Galicia. Feliz Día de Santiago. Feliz Día de Galicia.
