Segundo o informe publicado por UNICEF en decembro pasado, entre 2014 e 2021 a pobreza infantil aumentou nalgúns dos países máis ricos; e aínda que en España mantense estable cunha taxa do 28%, é o segundo o país coa taxa máis alta da Unión Europea -a maior é a de Romanía-. Ademais, España ocupa o posto 36 de 39 dos países da UE e a Organización para a Cooperación e o Desenvolvemento Económico coa taxa máis alta, sendo maiores en Reino Unido, Turquía e Colombia.
Para Gustavo Suárez Pertierra, presidente de UNICEF España, unha taxa de pobreza infantil así en España é inaceptable, e non podemos volver a vista a outro lado ante a situación de calquera neno, nena ou adolescente (NNA) que non goce dunhas condicións de vida dignas. Isto ten consecuencias a curto, medio e longo prazo, e impide o cumprimento de moitos dos seus dereitos.
Así mesmo engadiu que detrás destas cifras hai NNA que non poden permitirse comer carne, polo ou peixe polo menos unha vez cada dous días nin froita e verdura a diario, viven en casas sen unha temperatura adecuada, non contan con roupa, calzado ou libros adecuados, ou non poden irse de vacacións unha vez ao ano.
O informe “Pobreza infantil no medio da abundancia” tamén indica que a finais de 2021 nos países da UE e a OCDE aínda había máis de 69 millóns de nenos en fogares con ingresos inferiores ao 60% da renda nacional media, sinalando que Polonia e Eslovenia son os países que mellor están a facer fronte á pobreza infantil.
Sobre as desigualdades existentes, sinala que as familias migrantes, os nenos e nenas na comunidade xitana, os que teñen unha discapacidade ou os que viven en fogares cun só adulto -especialmente unha muller- están particularmente expostos á pobreza.
As consecuencias disto poden durar para sempre, xa que os nenos que viven na pobreza teñen menos posibilidades de terminar a escola e gañan salarios máis baixos cando son adultos. A pobreza crónica asóciase con maiores problemas de aprendizaxe, de saúde ou problemas emocionais e de comportamento respecto a aqueles nenos que non sofren a pobreza ou o fixeron de maneira puntual.
A nivel global, UNICEF pide aos gobernos que actúen con urxencia para erradicar a pobreza infantil, ampliando a protección social dos nenos, garantindo que todos teñan acceso a servizos básicos de calidade e promovendo políticas favorables á familia.
Para iso no noso país debería deseñarse un plan de choque dotado orzamentariamente para que, co acordo de todas as forzas políticas, a equidade e a igualdade de oportunidades non sexa só unha declaración de principios senón unha realidade. Pola contra, o ciclo de transmisión interxeracional da pobreza que padecen estes nenos, seguirá dificultando a posibilidade de que poidan desenvolver as súas vidas en condicións de igualdade.