Inmigración e acollida (y II)
No recente seminario da Conferencia de Rexións Periféricas e Marítimas de Europa púxose de manifesto que hai que mellorar a seguridade na inmigración no Mediterráneo e salvagardar os dereitos dos migrantes; e compartíronse boas prácticas sobre a acollida aos recentemente chegados.
En Elxe, onde hai un 15% de estranxeiros, a maioría son vítimas dunha extrema vulnerabilidade. A alcaldesa comentou que chegan porque no seu país non teñen comida nin dereitos e mentres ocorra teñen a obrigación de atender a esas persoas. Teñen pouca formación e o seu principal problema é o idioma e a vivenda, pois o concello non ten. Hai moitos pisos patera, con problemas moi graves de amontoamento. Ao non ter permiso, traballan no campo sen contrato, sendo necesario reforzar a Inspección de Traballo. Nos colexios educan en valores para que os traten como iguais.
En Benicarló, onde viven un 27% de estranxeiros, promoven a integración e a igualdade de oportunidades, e favorecen a participación comunitaria. Crece a unha media de 1.000 persoas por ano, o que produce desaxustes nos colexios e os servizos sociais, sendo estes últimos os que teñen máis carga de traballo.
Un problema dos centros de menores non acompañados é cando estes, ao cumprir 18, quedan desamparados, sendo fundamental atopar unha solución. Ademais de conversación para aprender o idioma, facilítase asesoramento xurídico e trabállase a interculturalidad colaborando coas mesquitas, asociacións de ucraínos…
En Gátova, pobo de 450 habitantes con 50 estranxeiros, hai moitas vivendas baleiras e o alcalde leva varias consellerías persoalmente, actuando como interlocutor. Fala co propietario dunha vivenda baleira e se a aluga exímenlle do IBI.
De non vir xente de fóra, ao non haber substitutos para traballar no campo, pregunta aos xubilados se aí pódese traballar e de ser así busca a alguén. Se pecha unha tenda ofrece axuda a quen a colla para que veña, e cando chega alguén de fóra fala cos empresarios que necesitan man de obra.
Procuran incentivar ás persoas para que queden e se alguén ten que ir ao médico a Valencia encárgase o concello, o cal serve para frear o despoboamento; e o comedor escolar é gratuíto para todos os nenos que veñan ao pobo.
Pola súa banda o Goberno catalán, para favorecer a integración dos inmigrantes que cumpren todos os requisitos que esixe a lei de estranxeiría agás ter un contrato de traballo dun ano, regularizou a 600 persoas; subvencionando a ONGs para a realización de contratos por un ano. E o Goberno canario impulsa a formación profesional de 500 mozos en Senegal en sectores como a agricultura, turismo, hostalería e o téxtil para que poidan conseguir un emprego no seu país (Programa Terra firme).
Outra experiencia interesante foi a de Gales, onde promoven a integración dos migrantes dende o primeiro día; sabendo que cando antes teñan os servizos que necesitan, máis rápido se integrarán. Á vez tratan de garantir a igualdade de trato e oportunidades para as persoas que chegan; sobre todo aos menores, dándolles a mesma atención que a calquera neno de Gales. E, todo isto, estando atentos e combatendo a información falsa que pode dificultar que haxa unha boa acollida.