Oriana Méndez, gañadora da XVIII edición do Premio de Poesía Afundación

A escritora Oriana Méndez gaña, co poemario Interna, a XVIII edición do Premio de Poesía Afundación, que a entidade convoca xunto ao Centro PEN de Galicia co patrocinio da Xunta de Galicia, á que se presentaron nesta edición un total de 27 obras inéditas. A resolución do xurado, composto polas escritoras Marica Campo e Eulalia Agrelo Costas, e o xornalista César Lorenzo Gil; Xabier Castro Martínez, escritor e secretario do xurado; e Luís González Tosar, presidente do Centro PEN de Galicia e presidente do xurado, tivo lugar ás 18.15 h na Sede Afundación Santiago de Compostela (rúa do Vilar, 19). No acto estiveron presentes, ademais dos membros do xurado, Anxo Lorenzo Suárez, director xeral de Políticas Culturais da Xunta de Galicia, e Pedro Otero, director xerente de Afundación.

«A obra gañadora caracterízase por unha voz feminina que mantén un ritmo sostido a través de versos depurados e conmovedores cheos de autenticidade e reveladores dos espazos máis privados do eu. Afloran, con precisión léxica, vivencias esenciais e significativas que se manteñen coma unha memoria vivida en diálogo permanente con outras voces e referentes», remarcaron os membros do xurado , así mesmo, «a eufonía duns versos que incitan a unha lectura en voz alta enunciados cun gran dominio dos recusos da oralidade.».

Pola súa banda, o director xerente de Afundación, Pedro Otero, quixo trasladar «os nosos parabéns desde Afundación, a Obra Social de ABANCA, a Oriana Méndez por este XVIII Premio de Poesía Afundación. É unha honra colaborar coa Xunta de Galicia, a través da súa Dirección Xeral de Políticas Culturais, e co Centro PEN Galicia nun certame que, cada ano, contribúe a enriquecer o valioso acervo literario galego».

Mentres, Anxo Lorenzo expuxo que «a Xunta de Galicia felicita a persoa gañadora nesta nova edición do Premio de Poesía Afundación, unha nova voz poética que pasa a formar parte da nómina selecta e de calidade na poesía galega contemporánea, e que permite facer deste certame creativo un dos referentes do panorama literario galego».

A PREMIADA

Oriana Méndez. Vigo (1984). Licenciada en Filoloxía Galega pola USC, o seu labor poético comezou no ano 2000 na revista cultural A Caramuxa, de Noia. A esa intervención seguiranlle colaboracións en publicacións colectivas de grupos como Burla Negra, e na revista Mealibra, así como en numerosos recitais poéticos, encontros e proxectos de acción poética, como «A revolta das letras».

No ano 2003 colaborou na elaboración do libro Xuro que nunca volverei pasar fame publicado por Redes Escarlata. En 2014 gana o Premio de poesía Concello de Carral co poemario O que precede a caída é branco e en 2019 o premio do quinto certame de poesía Rosalía de Castro de Padrón coa súa obra O corazón pronúnciase extenso. Autora dos poemarios Derradeiras conversas co Capitán Kraft (2007), Cero (2011), Ou que precede a caída é branco (2015) e Ou corazón pronúnciase extenso  (2019), colabora tamén en diversas obras colectvas.

O PREMIO

O galardón, que implica a publicación do libro na colección «Arte de trobar» e unha dotación económica de 6000 euros. comezou o seu percorrido no ano 2002 a instancias do PEN Club de Galicia e de Afundación. No seu elenco de gañadores figuran poetas galegos como Xavier Seoane, María do Cebreiro, Román Raña, Arcadio López Casanova, Marilar Aleixandre, Carlos Penelas, Luís Vale Regueiro, Emma Pedreira, Xavier Rodríguez Baixeras, X. Daniel Costas, Yolanda Castaño, Elías Portela, Miguel Anxo Fernán Vello, Olalla Cociña, Estíbaliz Espinosa, Gonzalo Hermo ou Miguel Sande, gañador da anterior convocatoria.

O premio, que celebra a súa décimo oitava edición, conta co apoio e a participación da Xunta de Galicia, cuxa implicación no proxecto garante a estabilidade do galardón e contribúe a preservar esta cita de referencia na axenda cultural galega, á vez que estimula a creación literaria. Afundación e o Centro PEN de Galicia, tras case dúas décadas de implicación e compromiso coa poesía e coa literatura galega, continúan traballando por un xénero indispensable que, aínda que minoritario, serve de alicerce para a consolidación da renovación estética e para a normalización da lingua galega.