A igrexa de San Frutuoso, coñecida polas esculturas da baralla que representan as catro virtudes cardinais, é un templo de planta circular no que está a intervir o Consorcio de Santiago coa colaboración da Dirección Xeral de Patrimonio, que asumiu o pintado das fachadas norte e sur. “O corpo enteiro da construción é un cilindro, algo que a fai singular. O ciborio tiña un carácter moi rústico e Pons Sorolla amañou o seu tellado hai máis de cincuenta anos. En 1985 Baltar, Bartolomé e Almuíña restauraron a escaleira do campanario, mentres que en 2000 se fixeron un par de actuacións na cuberta. E, agora, nós estamos a facer a renovación completa da cuberta, así como a restauración e limpeza de todos os elementos en pedra da fachada principal, incluída a sillería”, tal como explica o arquitecto da Oficina Técnica do Consorcio Pablo Tomé. Por iso, os andamios aínda cobren a portada, xa que continúan os traballos sobre este “retablo pétreo”, tal como a cualifica Tomé pola riqueza escultórica que atesoura. Igualmente está previsto actualizar os elementos metálicos (grampas) do campanario.
Esta intervención rehabilitadora, que supera os 200.000 euros, descubriu a “nova” visibilidade e expresividade que acaba de adquirir o ciborio, a torre ou corpo saínte que se levanta sobre o cruceiro da igrexa. “Logo de revocalo e pintalo, o ciborio sorprende pola súa visión tan expresiva e rotunda que se observa dende todos os puntos: as rúas das Carretas, As Hortas, A Trindade e A Costa do Cristo. San Frutuoso sempre estivo nun segundo plano en relación cos monumentos da praza do Obradoiro, cando de repente, logo da actuación, o seu ciborio adquire unha intensa potencia decorativa”, segundo subliña o arquitecto con entusiasmo. No ciborio usouse unha pintura moi patinada e pulida: “Queríamos que quedase sen enrugas, como pranchado, que fose un espello, para lograr ese efecto de nova identidade”. Na cuberta colocáronse tellas grandes de extraordinaria calidade.
AVERS
Por outra parte, o Consorcio sempre presta especial atención ás aves que aniñan nos edificios, algo que tamén se fixo en San Frutuoso. “Acontece que a arquitectura moderna non ten buratos, así que nós preparamos sitios para os paxaros, que ademais comen moitos insectos. Neste caso xa comprobamos como os cirrios xa se fixeron cos seus espazos”, advirte Tomé.
LUCAS FERRO
A igrexa de San Frutuoso, posiblemente a única da cidade que sempre está aberta, acubilla o estilo rococó no seu interior e foi deseñada por Lucas Ferro Caaveiro a mediados do século XVIII. No libro de Eduardo Beiras García sobre a súa figura, publicado pola Fundación Caixagalicia en 2007, sinala: “A igrexa, aínda que de modestas proporcións, destaca a súa presenza en toda a contorna e os seus rotundos e nidios volumes percíbense no exterior limpamente, especialmente o tambor da cúpula que sobresae e se remata, como era habitual en Santiago, cunha cuberta cónica. Unha porta lateral da igrexa ábrese ao espazo que fora no seu día cemiterio anexo ao templo”.
